Slaapliedjes om mensen samen te brengen

Ehsan Yadollahi heeft een passie voor muziek en improviseren. Zijn residentie bij de Koer draait rond een onderwerp dat hem al lang interesseert: slaapliedjes. Door samen te werken met andere muzikanten wil Ehsan aantonen dat mensen meer gemeenschappelijk hebben met elkaar dan ze soms zelf denken.

Hoe is je samenwerking met de Koer tot stand gekomen?

Ik denk dat de eerste keer dat ik over de Koer hoorde vijf of zes jaar geleden was. Ik heb samen met enkele vrienden een kleine organisatie over de Iraanse gemeenschap in Gent, Arshe. Met Arshe wilden we wat evenementen en Iraanse ceremonies organiseren, dus spraken we met mensen van de Koer en zo kwam ik bij deze plek terecht. We hebben toen samen een evenement georganiseerd en sindsdien doen we dat één of twee keer per jaar.  Ik heb dus al samengewerkt met de Koer maar nu ben ik voor het eerst resident.

Waarom denk je dat de Koer een goede plek is voor jouw project?

Ik ben al lang op de één of andere manier verbonden met deze organisatie, en ik hou van de omgeving hier. Er zijn veel verschillende kunstenaars en hun mentaliteit spreekt mij aan, de manier waarop ze denken. Ik dacht dat het interessant zou zijn om hier een project te beginnen. Ik woon sinds kort ook zelf in de Brugse Poort en ik zag hoe divers de wijk is. Ik wilde een project doen met muziek, de buurt, en mensen met veel verschillende achtergronden. Dit is een perfecte plek daarvoor.

© Evy Ottermans

Welke soort muziek maak je graag?

Ik hou van improvisatie. Voor dit project heb ik niets voorbereid, ik zie wel wat er gebeurt. Dat is een interessant onderdeel. Ik geloof dat we moeten leren om in het nu te leven en onszelf te zijn. Als ik me op mijn gemak voel en met mezelf verbonden ben, kan ik alles wat er in mijn hoofd omgaat in muziek omzetten. Ik denk niet aan het verleden of de toekomst. Ik maak gewoon muziek in the moment.

Ik bespeel twee instrumenten: tar en setar. Beide komen uit Iran. Ze lijken een beetje op gitaar, maar met een totaal ander geluid. Ik heb deze instrumenten leren bespelen in Iran, van mijn 18e tot mijn 24e.

Herinner je de eerste keer dat je begon te improviseren?

Ja, het was een van de eerste concerten die ik moest spelen. Ik wist dat mijn leraar super boos zou zijn als ik de muziek niet speelde zoals hij vroeg. We traden meerdere avonden na elkaar op voor een groot festival in mijn geboortestad. Op een avond besloot ik dat ik wat stukken zou improviseren. Toen het mijn beurt was om mijn solo te doen, deed ik mijn eigen ding. De dag erna ging ik met een bang hart naar mijn leraar, maar hij zei dat hij het goed vond. Hij zei dat je eerst de muziek goed genoeg moet leren, en dat je dan pas je eigen verhaal kunt gaan vertellen.

“Ik wilde een project doen met muziek, de buurt, en mensen met veel verschillende achtergronden. Dit is een perfecte plek daarvoor.”

Waar komt je interesse in slaapliedjes vandaan?

Als ouders slaapliedjes voor hun kinderen zingen, hebben ze geen tekst voorbereid. Ze verzinnen de tekst, ze improviseren. Het hoeft niet perfect te zijn. Het is een simpel concept: niet veel variatie of instrumenten. Iedereen kan een eenvoudige tekst of melodie verzinnen. Dus iedereen is in staat een eenvoudig slaapliedje te maken.

Ik was gefascineerd door het onderwerp dus ik heb een beetje onderzocht hoe slaapliedjes in mijn moederland Iran klinken. Ik vind Iraanse slaapliedjes prachtig, maar met dit project wil ik slaapliedjes uit verschillende landen samenbrengen. In elke cultuur hebben ze liedjes om baby’s in slaap te laten vallen. Ik wil horen hoe andere mensen hun eigen slaapliedjes verzinnen.

In het algemeen gaat de tekst van een slaapliedje over alledaagse dingen. Zoals de dagelijkse gedachten van een persoon. Het is op de een of andere manier een middel om verhalen te vertellen. De ouder vertelt een verhaal aan zijn of haar kind met een beetje ritme of een melodie. Ik dacht dat het interessant zou zijn om te onderzoeken hoe verschillende culturen dit concept gebruiken, en hoe het zou voelen als ik samen met een persoon een cover van een slaapliedje zou maken.

Zing je ook?

Ik zing niet als een zanger. Er is een bekende Iraanse tarspeler, Mohammad Reza Lotfi. Hij is een groot maestro en ik luister veel naar zijn muziek. Ik doe hetzelfde als hij. Hij zegt: telkens als mijn instrument niet kan doen wat ik wil, schreeuw ik.

Luister je naar westerse muziek?

Voor ik naar België kwam, luisterde ik zelden naar westerse muziek. Ik wist er niets van en het interesseerde mij ook niet. Ik was blij met Iraanse muziek. Op een dag dacht ik dat ik het toch eens een kans moest geven. Ik downloadde een paar van de grootste hits van bekende bands zoals Pink Floyd en The Rolling Stones. Na een paar keer luisteren, begon ik de muziek leuk te vinden. Ik verdiepte mijzelf in de muziek. Ik las over de artiesten en beluisterde hun volledige albums. Ik vind Pink Floyd erg goed, omdat het concept van de muziek eigenlijk erg lijkt op Iraanse muziek.

Wat vind je beter aan Iraanse muziek dan aan westerse muziek?

Als ik hier naar concerten ga, zijn de meeste musici perfectionisten. Daar heb ik een hekel aan. Ze laten echt geen enkele fout toe. Ik geloof in een heel andere manier van muziek maken. Ik zeg dat elke verkeerde noot die ik speel tijdens mijn optreden een manier is om een nieuwe richting te verkennen. Imperfecte optredens is iets wat ik hier mis. Op het moment dat een artiest een fout maakt, interesseert mij dat, want dat betekent dat ze echt zijn.

Wat hoop je te bereiken met je project hier bij de Koer?

Ten eerste is het onderzoek gedeelte voor dit project erg belangrijk voor mij. Ik wil zo veel mogelijk leren over verschillende culturen. Hoe zij slaapliedjes zien in hun cultuur.

Ten tweede wil ik veel verschillende muzikanten leren kennen in de Brugse Poort en in Gent in het algemeen. Iedereen die openstaat om eenvoudige melodieën te spelen en samen te improviseren is goed.

Als kers op de taart zou ik graag vijf slaapliedjes selecteren. Met verhaaltjes die door mij en een andere muzikant zijn gemaakt. Als ik er een goede opname van kan maken, kunnen we misschien een album maken. Dat zou een mooi eindpunt zijn voor dit project, maar dat is niet de hoofdprioriteit. Het proces is belangrijker voor me. Een album zou gewoon een extra bonus zijn.