Blijvende Bricoleur: Michiel Soete
Michiel Soete is resident bij de Koer en creatief duizendpoot. Hij zit bomvol plannen en maffe ideeën. Zijn project Dingwording belooft een interessante manier te worden om mensen en objecten samen te brengen.
Hoe is je samenwerking met de Koer tot stand gekomen?
Ik woon in Brussel, daar werk ik vaak samen met Decoratelier. Ik heb de Koer leren kennen doordat mensen me wezen op de gelijkenissen tussen de twee plekken. De grootste overeenkomst is dat het ook een combinatie is tussen sociale buurtwerking en dingen bouwen. Ik ben dan de Koer-sfeer gaan opsnuiven. Toen kwam de oproep om resident te worden. Ik heb mij aangemeld en nu ben ik hier officieel resident. Het is leuk om een plekje in Gent te hebben gelijkaardig aan dat in Brussel. ik zocht een al een tijd een werkplek in Gent om een project te kunnen opstarten, en die plek is nu de Koer geworden.
Kan je het idee van je project uitleggen?
Mijn plan is om op de een of de andere manier waardevolle objecten van buurtbewoners te verkrijgen. Met al die emotionele, waardevolle objecten wil ik een collectie maken van verhalen verbonden aan het object. Ik wil er een soort kaart-achtig-iets van maken op een tafel, waarbij je mensen kan uitnodigen die dan hun gevoel vertellen dat het object bij hen opbrengt. Iedereen kan rond die tafel eten, waarna we alle verhalen beluisteren. Het wordt een rare tentoonstelling, dat is zeker. (lacht) Het is allemaal nog heel vaag. Het plan van voorwerpen verzamelen, mensen ontmoeten, daar een collectie van aanleggen en anekdotes rond het object verzamelen is wel al zeker. Het is een beetje zoeken naar de manier om veel verschillende soorten mensen bij elkaar te krijgen.
Denk je dat mensen zomaar hun waardevolste spullen aan jou gaan geven?
Ja dat is nog iets waar ik over moet nadenken. Stel dat er iemand naar mij zou komen en een waardevol object van mij zou willen lenen, dan zou ik ook denken: ‘Met welke prutser geef ik dat nu mee?’ Dus dat idee moet nog uitgewerkt worden. Misschien vraag ik wel aan de mensen om een replica te maken van het voorwerp.
“Ik zocht een al een tijd een werkplek in Gent om een project te kunnen opstarten, en die plek is nu de Koer geworden.”
Hoe kom je er op om dit project te doen?
Ik heb veel inspiratie opgedaan uit het boek “An Anecdoted Topography of Chance [Topographie Anecdotée du Hasard]” van Daniel Spoerri. Hij is vooral bekend door zijn kunstwerken met vastgeplakte tafels. Hij zet bijvoorbeeld mensen rond een tafel die dan een maaltijd hebben samen. Na het diner plakt hij de gezellige opstelling van de voorwerpen op de tafel vast met lijm. Hij hangt dan zo de tafel aan de muur, als een schilderij. In dat specifieke boek heeft hij een soort van kaart gemaakt van toevallige objecten en dat boek heeft de basis gevormd van mijn plan. Nu wil ik dus een soort van collectie maken van waardevolle objecten van mensen uit de buurt en daarrond nieuwe verhalen verzamelen.
Hoe zou jij jouw stijl als kunstenaar omschrijven?
De kunstenaars waar ik het meeste inspiratie uit haal zijn allemaal verbonden door één ding: ze maken allemaal een soort van gebricoleerde kunst. Dat is ook hetgene wat ik in mijn leven het meeste doe, bricoleren. (lacht) Bricoleren heeft een hele negatieve naam, maar voor mij is het een soort van levensfilosofie. Het komt van het Franse woord ‘bricol’ en dat wil zeggen ‘een foutje, iets dat niet perfect is’. Kort gezegd: bricoleren is de kunst van iets niet perfect doen. Ik vind dat zo een mooie betekenis, dat je iets kan maken dat niet af moet zijn. Dat is net het hele idee, dat het scheef staat, dat er een hoek af is. Ik doe vanalles en niks perfect. Heel veel mensen willen dat je in een kader past, ik vind dat tof dat ik niet in een kader pas. Ik doe graag dingen door elkaar, waardoor mijn projecten vaak veel verschillende kanten opgaan. De Koer geeft mij ook vrij spel om te doen wat ik wil. ‘Hier zijn de sleutels, we vinden u voorstel tof en doe maar wat.’ Nu is het aan mij om het waar te maken.
“Het wordt de collectie van de Koer, van alle mensen.”
Wat spreekt je zo aan aan de buurt?
Brussel is een robuuste stad, waar het allemaal niet zo nauw steekt. Gent is in mijn ogen heel afgelijnd en proper. Als iemand bijvoorbeeld in Gent omver wordt geduwd, gaan mensen er naartoe. In Brussel lopen de mensen er sneller van weg. Dat klinkt heel negatief, maar ik vind het gevaarlijke en verwilderde net zo leuk aan Brussel. De Brugse Poort is een buurt die zo nog iets wilder heeft, iets spannend. Ik vind misschien een beetje Brussel in de Brugse Poort.
Is dat waarom je de Koer als plek hebt gekozen?
In de Koer wordt ook alles gebricoleerd. De plek is niet af, en dat is een bewuste keuze. Het is een dynamische plek die écht moeite doet om de buurt te betrekken. Ik ben ook altijd op zoek naar hoe ik mensen kan betrekken. Kunst wordt aanzien als iets elitair’. Ik probeer mensen erbij te betrekken die nog nooit iets met kunst hebben gedaan. Ik maak ze deel van het project, zonder dat ze het idee hebben dat ze hoogopgeleid moeten zijn. Dat zorgt voor een soort trots bij de mensen.
Wat hoop je uiteindelijk te bereiken met heel je project, is er een einddoel?
Momenten organiseren waarbij je een ontmoeting krijgt van veel mensen onder elkaar. Dat leidt hopelijk tot een dynamisch werk, van een heleboel mensen. Het wordt de collectie van de Koer, van alle mensen.
Meer informatie over Michiel.